German Masters 2014

Snookerturnier

Das German Masters 2014 war ein Snookerturnier der Snooker Main Tour der Saison 2013/14. Es wurde vom 29. Januar bis 2. Februar 2014 im Tempodrom in Berlin ausgetragen. Titelverteidiger war der Engländer Allister Carter, der jedoch, wie sein vorjähriger Finalgegner Marco Fu aus Hongkong, in der ersten Runde ausschied.

German Masters 2014

Logo
Turnierart: Weltranglistenturnier
Austragungsort: Tempodrom, Berlin
Eröffnung: 29. Januar 2014
Endspiel: 2. Februar 2014
Sieger: China Volksrepublik Ding Junhui
Höchstes Break: 143 (EnglandEngland Michael Holt)
2013
 
2015
Spielarena 1. Tag, Session 3
Kleine Arena mit Tisch Nr. 8
Sieger Ding Junhui mit Pokal

Wegen der vergrößerten Hauptrunde wurden diesmal acht Spiele je Session absolviert. Sieben Tische waren in der Großen Arena aufgebaut, der letzte, achte Tisch stand in der kleinen Arena. Diese Konfiguration blieb bis zum Viertelfinale erhalten, nur waren dort dann drei Tische abgedeckt. erst zum Halbfinale wurden alle Tische, bis auf den Center-Court, abgebaut.

Das Ausscheiden von Favoriten hielt am zweiten Spieltag an. So entging der Weltranglistenerste Neil Robertson im fünften Satz – Tian Pengfei führte mit 4:0 – nur knapp einem „White-wash“, als er sich noch in einen sechsten Satz retten konnte, den dann aber der Chinese für sich zum Sieg verwandeln konnte. Ebenso schieden Mark Selby, Stephen Maguire sowie die ehemaligen Weltmeister John Higgins und Mark Williams aus.

Erstmals in der Geschichte des Snooker wird ein Viertelfinale komplett durch deutsche Schiedsrichter bestritten. Laut Jan Verhaas will die WPBSA damit den bisher sehr guten Leistungen der Deutschen Anerkennung verleihen und entschloss sich zu diesem Schritt.

Sieger wurde Ding Junhui, der im Finale seinen Gegner Judd Trump mit 9:5 bezwang. Trump führte zunächst mit 4:2. Zur Pause stand es 4:4, Trump verlor dann erst drei Frames, bevor er wieder punkten konnte. Sein Spiel war oft zu schnell und zu ungenau um seinem chinesischen Gegner Paroli bieten zu können. Nach einigen ausgewogenen Spielen konnte Ding im 16. Frame das Match für sich entscheiden. Er war damit nach 23 Jahren der erste Spieler, der es schaffte, vier Turniere innerhalb einer Saison zu gewinnen. Zuletzt war dies Stephen Hendry 1990/1991 gelungen.

Preisgeld und Weltranglistenpunkte

Bearbeiten
Preisgeld[1] Weltrang-
listenpunkte[2]
Sieger 80.000 5.000
Finalist 35.000 € 4.000
Halbfinalist 20.000 € 3.200
Viertelfinalist 10.000 € 2.500
Achtelfinalist 5.000 € 1.900
Letzten 32 3.000 € 1.400
Letzten 64 1.500 € 1.150
(575)
Letzten 128 - € 900
(450)
Höchstes Break
(in Berlin)
4.000 €
Maximum Break
(Qualifikation)[3]
2.976 €
Insgesamt 337.976 €

Gesetzte Spieler, die ihr erstes Spiel verloren, erhielten nur die halbe Punktzahl (in der Tabelle in Klammern).

Hauptrunde

Bearbeiten

[4]

  Erste Runde
Best of 9
Zweite Runde
Best of 9
Achtelfinale
Best of 9
Viertelfinale
Best of 9
Halbfinale
Best of 11
Finale
Best of 17
                                             
 England  Allister Carter 4                    
 Thailand  Dechawat Poomjaeng 5  
 Thailand  Dechawat Poomjaeng 4
   China Volksrepublik  Xiao Guodong 5  
 England  Jimmy White 1
 China Volksrepublik  Xiao Guodong 5  
 China Volksrepublik  Xiao Guodong 5
   Schottland  Jamie Burnett 1  
 Thailand  Ratchayothin Yotharuck 2    
 Schottland  Jamie Burnett 5  
 Schottland  Jamie Burnett 5
   England  Joel Walker 2  
 Indien  Aditya Mehta 4
 England  Joel Walker 5  
 China Volksrepublik  Xiao Guodong 2
   Wales  Ryan Day 5  
 England  Stuart Bingham 3
 England  Peter Lines 5  
 England  Peter Lines 1
   England  Anthony Hamilton 5  
 England  Anthony Hamilton 5
 Wales  Michael White 2  
 England  Anthony Hamilton 3
   Wales  Ryan Day 5  
 Wales  Ryan Day kl.    
 China Volksrepublik  Cao Xinlong -  
 Wales  Ryan Day 5
   England  Barry Hawkins 4  
 China Volksrepublik  Li Hang 3
 England  Barry Hawkins 5  
 Wales  Ryan Day 5
   China Volksrepublik  Ding Junhui 6  
 China Volksrepublik  Ding Junhui 5
 England  Mike Dunn 1  
 China Volksrepublik  Ding Junhui 5
   Wales  Mark Williams 1  
 Irland  David Morris 1
 Wales  Mark Williams 5  
 China Volksrepublik  Ding Junhui 5
   Wales  Dominic Dale 3  
 Wales  Dominic Dale 5    
 England  Steve Davis 2  
 Wales  Dominic Dale 5
   Schottland  John Higgins 3  
 Nordirland  Gerard Greene 2
 Schottland  John Higgins 5  
 China Volksrepublik  Ding Junhui 5
   England  Joe Perry 2  
 Nordirland  Mark Allen 3
 Schottland  Anthony McGill 5  
 Schottland  Anthony McGill 0
   England  Joe Perry 5  
 Belgien  Luca Brecel 2
 England  Joe Perry 5  
 England  Joe Perry 5
   Norwegen  Kurt Maflin 1  
 England  Tom Ford 2    
 Norwegen  Kurt Maflin 5  
 Norwegen  Kurt Maflin 5
   England  Mark Selby 3  
 England  Jimmy Robertson 1
 England  Mark Selby 5  
 China Volksrepublik  Ding Junhui 9
 England  Judd Trump 5
 Australien  Neil Robertson 5
 China Volksrepublik  Liu Chuang 1  
 Australien  Neil Robertson 1
   China Volksrepublik  Tian Pengfei 5  
 China Volksrepublik  Tian Pengfei 5
 England  Andrew Higginson 3  
 China Volksrepublik  Tian Pengfei 4
   England  Rod Lawler 5  
 Schottland  Marcus Campbell 1    
 England  Rod Lawler 5  
 England  Rod Lawler 5
   England  Paul Davison 4  
 England  Paul Davison 5
 Hongkong  Marco Fu 2  
 England  Rod Lawler 5
   England  Mark Davis 4  
 England  Mark Davis 5
 England  David Gilbert 3  
 England  Mark Davis 5
   Schottland  Graeme Dott 1  
 England  Ben Woollaston 1
 Schottland  Graeme Dott 5  
 England  Mark Davis 5
   China Volksrepublik  Liang Wenbo 2  
 China Volksrepublik  Liang Wenbo 5    
 China Volksrepublik  Cao Yupeng 3  
 China Volksrepublik  Liang Wenbo 5
   Schottland  Stephen Maguire 3  
 England  Mark Joyce 1
 Schottland  Stephen Maguire 5  
 England  Rod Lawler 1
 England  Judd Trump 6  
 England  Judd Trump 5
 Thailand  Noppon Saengkham 1  
 England  Judd Trump 5
   England  Mark King 0  
 England  Dave Harold 4
 England  Mark King 5  
 England  Judd Trump 5
   England  Shaun Murphy 2  
 Wales  Matthew Stevens 5    
 Irland  Fergal O’Brien 1  
 Wales  Matthew Stevens 4
   England  Shaun Murphy 5  
 Irland  Ken Doherty 1
 England  Shaun Murphy 5  
 England  Judd Trump 5
   England  Michael Holt 0  
 England  Gary Wilson 5
 Wales  Daniel Wells 1  
 England  Gary Wilson 2
   England  Michael Holt 5  
 England  Jamie O’Neill 0
 England  Michael Holt 5  
 England  Michael Holt 5
   Schottland  Alan McManus 2  
 England  Peter Ebdon 2    
 Schottland  Alan McManus 5  
 Schottland  Alan McManus 5
   England  Jack Lisowski 2  
 England  Jack Lisowski 5
 Thailand  Thepchaiya Un-Nooh 0  

[5][6]

Finale: Best of 17 Frames
Schiedsrichter/in: Niederlande  Jan Verhaas
Tempodrom, Berlin, Deutschland, 2. Februar 2014
Ding Junhui China Volksrepublik  9:5 England  Judd Trump
Nachmittagsession: 0:80 (80), 87:0 (87), 14:65, 31:69, 92:0 (76), 48:76, 71:42 (51), 81:0 (81)
Abendsession: 125:0 (125), 101:0 (101), 83:0 (72), 62:48, 31:83, 67:46
125 Höchstes Break 80
2 Century-Breaks
7 50+-Breaks 1

Qualifikation

Bearbeiten

Die Qualifikation fand am 11. und 12. Dezember 2013 im Barnsley Metrodome in Barnsley, England statt. Alle Spiele wurden auf „Best of 9“ Frames gespielt.[7][8][9]

Spieler 1 Erg. Spieler 2
England  Allister Carter 5:3 England  Elliot Slessor
Thailand  Dechawat Poomjaeng 5:3 England  Zak Surety
England  Jimmy White 5:4 Australien  Vinnie Calabrese
China Volksrepublik  Xiao Guodong 5:4 Finnland  Robin Hull
England  Martin Gould 4:5 Thailand  Ratchayothin Yotharuck
Schottland  Jamie Burnett 5:3 England  Ryan Clark
Indien  Aditya Mehta 5:0 China Volksrepublik  Li Yan
England  Robert Milkins 0:5 England  Joel Walker
England  Stuart Bingham 5:1 England  Hammad Miah
England  Peter Lines 5:4 England  Martin O’Donnell
England  Anthony Hamilton 5:3 Schottland  Ross Muir
Wales  Michael White 5:3 England  James Cahill
Wales  Ryan Day 5:0 Malta  Tony Drago
England  Alfie Burden 4:5 China Volksrepublik  Cao Xinlong
England  Matthew Selt 2:5 China Volksrepublik  Li Hang
England  Barry Hawkins 5:1 China Volksrepublik  Chen Zhe
China Volksrepublik  Ding Junhui 5:2 England  Kyren Wilson
England  Mike Dunn 5:0 England  Christopher Keogan
England  Rory McLeod 2:5 Irland  David Morris
Wales  Mark Williams 5:1 Schottland  Fraser Patrick
Wales  Dominic Dale 5:4 Thailand  Thanawat Thirapongpaiboon
England  Steve Davis 5:0 England  Dylan Mitchell
Nordirland  Gerard Greene 5:3 England  Shane Castle
Schottland  John Higgins 5:3 Nordirland  Joe Swail
Nordirland  Mark Allen 5:3 England  Craig Steadman
Schottland  Anthony McGill 5:0 England  Chris Norbury
Thailand  James Wattana 3:5 Belgien  Luca Brecel
England  Joe Perry 5:0 Schottland  Scott Donaldson
England  Tom Ford 5:1 England  Adam Wicheard
Norwegen  Kurt Maflin 5:1 England  Robbie Williams
England  Jimmy Robertson 5:0 England  Andrew Norman
England  Mark Selby 5:1 Indien  Pankaj Advani
Spieler 1 Erg. Spieler 2
Australien  Neil Robertson 5:2 England  Ian Burns
China Volksrepublik  Liu Chuang 5:1 England  Anthony Parsons
China Volksrepublik  Tian Pengfei 5:4 England  Michael Wasley
England  Andrew Higginson 5:3 England  Sam Baird
Schottland  Marcus Campbell 5:1 England  John Astley
England  Rod Lawler 5:1 England  Mitchell Travis
Wales  Jamie Jones 3:5 England  Paul Davison
Hongkong  Marco Fu 5:2 England  Adam Duffy
England  Mark Davis 5:0 England  Barry Pinches
England  David Gilbert 5:2 China Volksrepublik  Zhang Anda
England  Ben Woollaston 5:3 England  Liam Highfield
Schottland  Graeme Dott 5:0 Wales  Andrew Pagett
China Volksrepublik  Liang Wenbo 5:4 England  Allan Taylor
China Volksrepublik  Cao Yupeng 5:3 England  Chris Wakelin
England  Mark Joyce 5:2 England  Sydney Wilson
Schottland  Stephen Maguire 5:1 England  Stuart Carrington
England  Judd Trump 5:3 England  Sanderson Lam
England  Jamie Cope 1:5 Thailand  Noppon Saengkham
England  Dave Harold 5:4 Schweiz  Alexander Ursenbacher
England  Mark King 5:3 Malta  Alex Borg
Wales  Matthew Stevens 5:2 England  Alex Davies
Irland  Fergal O’Brien 5:0 England  Lee Page
Irland  Ken Doherty 5:2 England  David Grace
England  Shaun Murphy 5:0 Schottland  Michael Leslie
England  Ricky Walden 3:5 England  Gary Wilson
England  Nigel Bond 1:5 Wales  Daniel Wells
China Volksrepublik  Yu Delu 3:5 England  Jamie O’Neill
England  Michael Holt 5:3 China Volksrepublik  Lü Haotian
England  Peter Ebdon 5:3 Wales  Duane Jones
Schottland  Alan McManus 5:1 Wales  Jak Jones
England  Jack Lisowski 5:0 Libyen  Khalid Belaied Abumdas
England  Ronnie O’Sullivan 4:5 Thailand  Thepchaiya Un-Nooh

Century–Breaks

Bearbeiten

Qualifikationsrunde

Bearbeiten

[10]

England  Gary Wilson 147, 135
Thailand  Dechawat Poomjaeng 147
Schottland  Alan McManus 141
China Volksrepublik  Xiao Guodong 122
Wales  Dominic Dale 120
Wales  Matthew Stevens 118
Thailand  Noppon Saengkham 115
England  Mark Selby 115
England  Peter Ebdon 113
England  Michael Holt 111
Australien  Neil Robertson 111
England  Judd Trump 110
England  Joe Perry 109
England  Barry Hawkins 107
England  Mark King 107
Schottland  Anthony McGill 106
England  Dave Harold 105
Finnland  Robin Hull 103
Schottland  Ross Muir 102
England  Sam Baird 101
Wales  Michael White 100
Hongkong  Marco Fu 100

Hauptrunde

Bearbeiten

[11]

England  Michael Holt 143, 106
China Volksrepublik  Xiao Guodong 138, 130, 114
England  Shaun Murphy 128
England  Judd Trump 127, 122, 117, 110, 102
China Volksrepublik  Tian Pengfei 124, 108
Australien  Neil Robertson 124
England  Gary Wilson 123
China Volksrepublik  Ding Junhui 121, 107
England  Mark King 118
England  Mark Selby 113, 105
Schottland  Anthony McGill 112
Wales  Ryan Day 109
England  Joe Perry 104, 102
England  Joel Walker 104
Norwegen  Kurt Maflin 102
Wales  Mark Williams 100
Schottland  Stephen Maguire 100

Sonstiges

Bearbeiten

Ronnie O’Sullivan, der schon in der Qualifikationsrunde ausgeschieden war, reiste für eine Signierstunde extra nach Berlin an. Signiert hat er aber nur seine eigenen Bücher, die man auch gleichzeitig käuflich erwerben musste. Im Anschluss war es für 20 € pro Kopf möglich sich mit ihm und dem German-Masters-Pokal – er hatte das Turnier 2012 gewonnen – fotografieren zu lassen.[12] Die Warteschlange war ca. 30 m lang und blockierte teilweise den Ein- bzw. Ausgang, sodass das Personal für geordnete Verhältnisse sorgen musste.

Bearbeiten
Commons: German Masters 2014 – Sammlung von Bildern

Einzelnachweise

Bearbeiten
  1. Prize Money Breakdowns 2013/14. In: worldsnooker.com. World Professional Billiards & Snooker Association, 1. Mai 2013, archiviert vom Original (nicht mehr online verfügbar) am 12. Oktober 2013; abgerufen am 22. Januar 2014.
  2. The Tour Ranking Points Schedule 2012/2013 Season. (DOC; 57 kB) In: worldsnooker.com. World Professional Billiards and Snooker Association, archiviert vom Original (nicht mehr online verfügbar) am 27. Januar 2013; abgerufen am 23. Dezember 2012.
  3. Poomjaeng Joins 147 Club. In: worldsnooker.com. World Professional Billiards and Snooker Association, 11. Dezember 2013, archiviert vom Original (nicht mehr online verfügbar) am 1. Januar 2015; abgerufen am 1. Januar 2015.
  4. Hauptrunde auf Snooker.org. Abgerufen am 22. Januar 2014.
  5. Ergebnis Finale auf Snooker.org. Abgerufen am 1. Februar 2014.
  6. Ding Junhui – Judd Trump: Frame Details. In: love-snooker.com. Archiviert vom Original (nicht mehr online verfügbar) am 19. Februar 2014; abgerufen am 10. Oktober 2017.
  7. German Masters 2014 Qualifiers draw & results. (PDF) World Professional Billiards & Snooker Association, ehemals im Original (nicht mehr online verfügbar); abgerufen am 12. Dezember 2013.@1@2Vorlage:Toter Link/3a43ed9bbf8e4c3a0092-e5ae3e47d460213726cd286f2f322a12.r38.cf3.rackcdn.com (Seite nicht mehr abrufbar. Suche in Webarchiven)  Info: Der Link wurde automatisch als defekt markiert. Bitte prüfe den Link gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis.
  8. Provisional qualifying format of the German Masters 2014 and the Haikou World Open 2014. (PDF) In: worldsnooker.com. World Professional Billiards & Snooker Association, ehemals im Original (nicht mehr online verfügbar); abgerufen am 9. Dezember 2013.@1@2Vorlage:Toter Link/www.worldsnooker.com (Seite nicht mehr abrufbar. Suche in Webarchiven)  Info: Der Link wurde automatisch als defekt markiert. Bitte prüfe den Link gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis.
  9. German Masters Qualifiers (2013). Snooker.org, abgerufen am 9. Dezember 2013.
  10. German Masters qualifiers: century breaks. In: worldsnookerdata.com. World Professional Billiards & Snooker Association, ehemals im Original (nicht mehr online verfügbar); abgerufen am 13. Dezember 2013.@1@2Vorlage:Toter Link/livescores.worldsnookerdata.com (Seite nicht mehr abrufbar. Suche in Webarchiven)  Info: Der Link wurde automatisch als defekt markiert. Bitte prüfe den Link gemäß Anleitung und entferne dann diesen Hinweis.
  11. Century Breaks. In: love-snooker.com. Archiviert vom Original (nicht mehr online verfügbar) am 1. Februar 2014; abgerufen am 10. Oktober 2017.
  12. Jörg Leopold: Ronnie O’Sullivan: Star und Schlange. Der Tagesspiegel, 31. Januar 2014, abgerufen am 13. Februar 2014.